در نگاه اول افراد يا جريان‌هاي سياسي جاي دارند که به‌دنبال بزرگداشت اين حماسه بوده و آن را يکي از برهه‌هاي مهم انقلاب و روند تکاملي نظام اسلامي مي‌دانند. غالب مردم، دلسوزان انقلاب و مسئولان اصلي جمهوري اسلامي ايران در اين دسته جاي مي‌گيرند.

نگاه دوم، بي‌تفاوت‌ها هستند؛ همان‌هايي که در سير تاريخي همه تحولات اجتماعي از جمله انقلاب اسلامي همواره مترصد فرصتي بوده و هستند که ببينند نتيجه هر اقدام و تحولي چيست تا زمين دلخواهشان را براي بازي انتخاب کنند. اين گروه به حماسه ۹ دي نگاهي کاسب‌کارانه دارد و گاهي آن را تأييد و گاهي به اقتضاي منافع آن را رد مي‌کنند.

نگاه سوم کساني هستند که از رفتار مردم بصير ايران اسلامي در دهه چهارم انقلاب که هنوز هم با شور و شعور انقلابي و حرارت جهادي، خود را در داربست‌هاي انقلاب و اسلام تعريف مي‌کنند و هوشمندانه تحولات را رصد مي‌کنند تا با عواملي که باعث انحراف از اصول انقلاب مي‌شود مبارزه کنند، به شدت عصباني‌اند و به همين دليل مي‌خواهند با طرح مباحث سست و فاقد ارزش استدلالي، اصل حماسه خودجوش مردمي در ۹ دي ۱۳۸۸ را که توانست چون سيلي خروشان تمام پلشتي‌ها و زشتي‌هاي به جا مانده از حوادث پس از دهمين دوره انتخابات رياست‌جمهوري را با خود بشويد و ببرد، ناقص و ابتر نشان دهند.

طرح مباحثي از جنس اينکه بايد همه به اندازه سهم‌شان در فتنه مجازات شوند؟! يا اينکه؛ پس از خطبه ۲۹ خرداد ۸۸ مقام معظم رهبري که فصل‌الخطاب بود چرا مردم در حماسه ۹ دي شرکت کردند؟! يا روي آوردن تعدادي از مطبوعات زنجيره‌اي به تيترها و مطالب تحليلي براي بيان امکان‌سنجي يا امتناع پذيرفتن يکي از حاميان بزرگ فتنه ۸۸ به حضور مراجع عظام در همين راستا تحليل مي‌شود.

ادامه دهندگان راه فتنه در قامت جديد به فکر استفاده از منافذ سياسي دولت جديد نيز هستند که هوشياري دولت را مي‌طلبد. با لحاظ تمام مطالب گفته شده، به جرئت مي‌توان گفت گناه طراحان و برنامه‌ريزان خط جديد فتنه‌گري که در وهله اول مي‌خواهند از استحکام و استواري حماسه ۹ دي بکاهند و سپس  به گمان خود زمينه را براي آشتي ملي(؟!) فراهم کنند، کمتر از صحنه‌گردانان و سران فتنه ۸۸ نيست؛ زيرا آنها با آگاهي و استدلال در زميني بازي مي‌کنند که امروز طراحي دشمن است. اين در حالي است که مردم در ۹ دي مطالبه روشني داشتند که نگاه مجدد به صحنه‌هاي تاريخي آن روز بزرگ که در آرشيو صداوسيما و مهم‌تر از آن حافظه تاريخي ملت ايران ثبت و ضبط است، مي‌تواند آن را به ياد فراموشکاران و آنهايي که خود را به فراموشي زده‌اند، بياورد. مردم با حضور در حماسه ۹ دي پاي اين اعتقاد اسلامي خود را امضا کردند که؛ سران فتنه ذنب عظيمي را مرتکب شده‌اند که بايد مسئوليت آن را بپذيرند، نه اينکه وقيحانه اعلام کنند که ما از سهم خودمان گذشتيم! اقرار علني به گناه، توبه کردن و درخواست عفو از پيشگاه مردم کمترين اقدامي است که مردم مطالبه مي‌کنند.